आता पाऊस येईल

आता पाऊस येईल
आभाळ काळकुट्ट झालय
ढग गर्जु लागलेत
हवा जोरजोरात वाहतेय
प्राणि पक्षी किलबिल करताहेत
आता पाऊस येईल

पावसासाठी गावकरी वडभोजन करतील
पावशा पावशा म्हणत वरुण राजाला स्मरतील
पीक पेरणीसाठी शेती सुसज्ज ठेवतील
पावसाच्या पहिल्या धारेची वाट पाहत राहतील

नुकतच मोराच थुईथुई नाचण चालु होईल
रानपाखरांच इकडुन तिकडं बागडणं राहिल
झाडांच्या फांद्या पानांच सळसळणं राहिल
चातक पक्षी पहिल्या पावसाची वाट पाहिल

पावसाच्या सरीवर सरी कोसळतील
दुथडी भरुन वाहणार्या नद्या समुद्रात मिसळतील
पावसाच्या पुर्वसंध्येला गुरंढोरं माघारा वळतील
शेतकरयाच्या बैलगाड्या सुसाट घराकडे पळतील

आनंदात कोकिळा कुहुकुहु गाईल
राघु मैनेचंसुद्धा गुटर्गु चालु होईल
सृष्टीला नवीनच हिरवागार बहर येईल
प्रत्येक छोटामोठा जीव त्यावर बागडत राहिल

सावधान आता रिमझिम चालु होईल
छत्र्या रेनकोटची रस्त्यावर गर्दी होईल
लवकर आपापली घरे गाठा
आता पाऊस येईल

__________
लक्ष्मण शिर्के

कल्पनेतलं जग

कल्पनेतलं जग मी उभ केलं होतं
मन हसत होत ह्रदय गीत गात होत
राहिलं साहिलं अस्तित्व मानानं जगत होतं
कुणापुढे लाचारपणे स्वाभिमान झुकवत नव्हतं

कधी मनात येता आकाशी जात होतं
तुफान वेगाच्या विमानाला शिवुन येत होतं
सात्विक मिळणारया सुखानं भारावुन जात होतं
कल्पनेतलं जग अस स्वप्नात जात होतं

ती न मिळालेलं दुख उराशी होतं
नकारात तिच्या मन सुख मानत होतं
दुसरीकडे कधीही चित्त लागत नव्हतं
मनाच संतुलन ढळलं तरी काहीच बिघडत नव्हतं

आताशी कुठे मनाला जीवन समजत होतं
परिस्थितीशी जगण्याची सांगड घालत होतं
सकाळच्या सोनेरी किरणांची उब घेत होतं
मन माझं कल्पनेला जोर देत होतं
__________
लक्ष्मण शिर्के

विठुराया

पहा तो विठुरायाचा वारकरी
कसा भगवा पताका खांद्यावर घेउन जोशात चाललाय....
उन, पाऊस, वारा..
कशाचही भान नाही त्याला..
मळकी बंडी, भोकं पडलेलं धोतर आणि दोन हात मुंडासं...
सुरकुत्या पडलेला चेहरा.. चेहरयावर दाढी वाढलेली...
मनात फक्त एकच ओढ... भगवंत भेटीची..
कधी एकदा भगवंताचं दर्शन घेतोय ...
अखेर देव नगरीत दाखल होई पावेतो हातापायाला गोळे आलेले..
कसतरी पाय ओढत ओढत पांडुरंगाचं दर्शन
आणि त्याच वेळी भगवंत भेटल्यावर डोळयातुन वाहिलेला आनंद....
कपाळी कानी गळी चंदनाचा गंध...
. मनी फक्त भगवंत... मुखी बोलतो पांडुरंग......
कधी कधी मला पण भरुन येतं......................
आणि मन बोलु लागतं...

विठुराया अशीच अवितर माया शेवटपर्यंत या तुझ्या भक्त लेकरांवर ठेव....

___________
लक्ष्मण शिर्के